Ήρθα στη γη κάποιαν αυγή να σε γνωρίσω,
του έρωτά σου την πληγή ν’ αναγνωρίσω,
έκατσε δέκα μέρες σπίτι μου η χαρά,
αφήνουνε κι οι βέρες σημάδια φανερά.

Ήρθα στη γη, είχα πολλά, πού να θυμάμαι,
στο άλλο κόσμο ουρανό δεν εκτιμάμε,
περνάει το σύννεφο, σ’ αφήνει τα φτερά,
αφήνουνε κι οι βέρες σημάδια φανερά.

Ήρθα στη γη μ’ ένα φαρδύ πουκαμισάκι,
είχα για σπίτι ένα κλαδί κι ένα χαντάκι,
έκατσε δέκα μέρες σπίτι μου ο Θεός
κι έπειτα έγινε βαρύς κατακλυσμός.

Τώρα όσο ζω θα σ’ αγαπώ, θα σ’ ανασαίνω
να μ’ αγαπάς, να με φιλάς, να μη χορταίνω
κι όταν ξανά πεθάνω, έλα να μου πεις,
άμα σ’ αγάπησε από μένα άλλος κανείς.