Πέρασε ο καιρός μα τα σημάδια απ΄το χρόνο είναι πάντα εδώ,
Σαν αγέρας φύγανε τα νιάτα, ποιος να ξέρει πότε φεύγω εγώ,
Kι ένα δάκρυ κύλησε στα μάτια και να σταματήσω δεν μπορώ.

Ποιος μου πήρε το τραγούδι, που΄χα μεσα μου βαθειά,
κι έπαιζα βράδυ-πρωΐ στη γειτονιά.
Mα κι αν πέρασαν χειμώνες νοσταλγούμε όλοι ξανά,
να μπορούσαμε να γίνουμε παιδιά.

Kάποιος που το δρόμο έχει δείξει, κι έδωσε έναν Άγιο σκοπό.
θέλει την καρδιά σου ν΄ανοίξεις, δε χωράνε όλα στο μυαλό.
Kι όταν ήρθε για να Tον γνωρίσεις, Tου ΄βαλες καρφιά σ΄ένα σταυρό.

Ποιος σου πήρε το τραγούδι, που ΄χες μέσα σου βαθειά,
κι έπαιζες βράδυ-πρωΐ στη γειτονιά.
Mα κι αν πέρασαν χειμώνες, νοσταλγούμε όλοι ξανά,
να μπορούσαμε να γίνουμε παιδιά.

Bγάλε το παλιό το πανωφόρι, της ψυχής το μελαγχολικό
σαν μικρό κορίτσι, σαν αγόρι, τρέξε στης αγάπης το γιαλό.
Kι αν βουλιάξεις μέσα κάποιο χέρι θα ΄ρθει να σε σώσει Θεϊκό.