Δεν ξέρω πια αν θα ξανά `βγει το φεγγάρι,
είναι αργά και το `χει κλείσει η συννεφιά,
κι όσους αγάπησαν, η νύχτα έχει πάρει
και τους τυλίγει με μια λύπη την καρδιά.

Την ώρα αυτή που σιγοσβήνουνε τ’ αστέρια
και που σωπαίνουν των ανθρώπων οι ψυχές,
τώρα που όλα τα πουλιά βρίσκουνε ταίρια
στάσου και άκου τις δικές μου προσευχές.

Περαστικά, περαστικά, γλυκό μου αγόρι,
έλα κοντά μου πριν μας πιάσει η βροχή
κι όταν περάσει της βραδιάς το ξεροβόρι
να δεις τι όμορφο που είναι το πρωί,
κι όταν περάσει της βραδιάς το ξεροβόρι
να δεις τι όμορφο που είναι το πρωί.

Δεν ξέρω πια αν θα ξανά `βγει το φεγγάρι,
είναι αργά και το `χει κλείσει η συννεφιά,
κι όσους αγάπησαν, η νύχτα έχει πάρει
και τους τυλίγει με μια λύπη την καρδιά.

Την ώρα αυτή που σιγοσβήνουνε τ’ αστέρια
και που σωπαίνουν των ανθρώπων οι ψυχές,
τώρα που όλα τα πουλιά βρίσκουνε ταίρια
στάσου και άκου τις δικές μου προσευχές.

Περαστικά, περαστικά, γλυκό μου αγόρι,
έλα κοντά μου πριν μας πιάσει η βροχή
κι όταν περάσει της βραδιάς το ξεροβόρι
να δεις τι όμορφο που είναι το πρωί,
κι όταν περάσει της βραδιάς το ξεροβόρι
να δεις τι όμορφο που είναι το πρωί.