Έχω εφεύρει έναν τρόπο
να ταξιδεύω δίχως κόπο,
κλείνω το φως, σκέφτομαι πώς
να γίνει ο τοίχος που κοιτάζω ουρανός.

Και εστιάζω σε ένα σημάδι,
μια ρωγμή που μοιάζει αστέρι στο σκοτάδι,
σαν δορυφόρος όλο γυρίζει
πάνω απ’ το χάρτη της ζωής και με ζαλίζει.

Μπορώ να βρεθώ στην άκρη της γης,
σου είπα το κόλπο αν θες να με βρεις.
Θα είμαι εκεί σε κάποιο λιμάνι
με ένα σχοινί κρεμασμένο απ’ το ταβάνι.

Έχω σκιτσάρει ένα φεγγάρι,
την Αφροδίτη, τον Ήλιο τον Άρη
Έτσι ξοδεύω τον άδειο μου χρόνο,
ανακατεύω τη χαρά μου με τον πόνο.