Ξένη γη πατάω,
πριονίζω τώρα τα γυμνά μου κλαδιά.
Ξένη γη πατάω
και καρφώνω στο χώμα τα χρυσά σου κλειδιά.
Ξένη γη πατάω,
απο δω και πέρα, στην επόμενη μέρα,
στην επόμενη μέρα
μοιάζουμε τόσο πια που φοβάμαι ότι ήρθε ο καιρός.

Ειιιι
φυσάει ακόμα.
Ειιιι
φυλάω το χώμα.
'Ο, τι έχει τελειώσει, τελειώνει εδώ.

Τόσο σ’ αγαπάω
που δε θέλω να σε δω ξανά.
Τόσο σ’ αγαπάω
που ό,τι έχει μείνει το πουλάω φτηνά.
Τόσο σ’ αγαπάω
γι’ αυτό ξέρω πού πάω,
στην επόμενη μέρα
και δαγκώνω τη σφαίρα.