Εδώ που φτάσαμε
δεν έχω τίποτα να πω,
ούτε και ψάχνω πια να βρω συτό που χάσαμε.
Ό,τι κι αν είπαμε
κανείς να κρίνει δεν μπορεί,
ούτε ποιος έφταιξε να βρει
γι’ αυτό που ζήσαμε,
γι’ αυτό που σβήσαμε.

Δώσ’ μου μια αφορμή,
τράβα μια γραμμή
κι άσε με, άσε με να φύγω,
ό,τι μου ζήτησες ήταν λίγο.

Η μέρα έρχεται
κιτρινισμένη και βαριά,
σ’ αυτή την έρημη στεριά με υποδέχεται.
Κάνεις πως κρύβεσαι,
μα σ’ έχω χάσει από καιρό.
Μέσα στη θάλασσα νερό κι αλάτι γίνεσαι.