Πέντε, δέκα, δεκατέσσερα, η ζωή μου τριαντατέσσερα.
Δες, τι έκανα δες.
Δε θέλω να μην υπάρχω, να είμαι τίποτα.
Μα υπάρχω, θα υπάρχω.
Πέντε, δέκα, δεκατέσσερα, η ζωή μου τριαντατέσσερα.

Φως θα δίνω σ’ όλες τις σκέψεις σου,
ν’ απαλύνω τις υποσχέσεις σου.
Δες, τι έδωσα δες.
Δε θέλω να με θυμάσαι σα να `μουνα παλιά,
μη λυπάσαι τα άδωτα φιλιά.
Πες πως είμαι, πως δεν έφυγα, κάτι είμαι, κάτι είμαι.

Πέντε, δέκα, δεκατέσσερα, η ζωή μου τριαντατέσσερα.
Δες, το γέλιο μου δες,
πώς είναι να είμαι κι έξω, είμαι και μέσα σου,
να χαϊδεύω όλες τις μέρες σου.
Πες, μα άσε μια για τη στιγμή
που θα δώσει σε όλους μας ζωή.