Πες μου πως είμαι ζωντανός, ότι δεν ξόφλησα ακόμα,
πως ίδιος είναι ο ουρανός κι ότι δεν έχει αλλάξει χρώμα.
Ποτέ δε φτάνουν οι φωνές εδώ στην άκρη του βυθού μου,
μα να σ’ ακούσω κάτι πες κι ας είσαι ψέμα του μυαλού μου.

Πες μου πως είμαι ζωντανός κι εσύ εκεί με περιμένεις,
μίλα μου όσο είναι καιρός, μη συνεχίζεις να σωπαίνεις.
Πες μου πως δεν υπήρχα χτες, μα πάντα ήμουνα δικός σου
πες μου να γίνω αυτός που θες κι ας είμαι ψέμα στο μυαλό σου.

Πες μου πως είμαι ζωντανός κι ο κόσμος ζει μαζί με μένα.
Πως έχει κι άλλο ο Θεός, ότι δε φτάσαμε στο τέρμα.
Άδειες μαζέυω τις στιγμές εδώ στη μέση του κενού μου
μα πως υπάρχει κάτι πες κι ας είναι ψέμα του μυαλού μου.