Έφυγα βιαστικά για να προλάβω.
Εκείνη την νύχτα. Δώρο για εμάς.
Με τη φιγούρα σου δίπλα μου, να ταξιδεύω.
Για μιας βραδιάς χαρά, την ομορφιά.

Ο χρόνος αργά να κυλά, δεν το αντέχω.
Με μάτια όμορφα να με κοιτάς.
Τη μια σε βλέπω, την άλλη σε χάνω, δε σ’ έχω.
Σε ψάχνω, δεν υπάρχεις πουθενά.

Κοίταξε το’ όνειρο, το παραμυθένιο μου.
Ήλιου πουλιά, παράδεισου της χαράς.
Θάλασσας γέλιο, που λιώνει στα χέρια μου.
Μικροί αγγέλοι, χορεύουν και παίζουν μόνο για εμάς.

Λίγη αγάπη, να σου τραγουδήσω.
Κορίτσι που γελάς και ζεις ξανά.
Πέτα ψηλά να `ρθεις, κόντρα στον ήλιο.
Παρέα με γλάρους τα πιο όμορφα πουλιά.

Κι ήσουν πανέμορφη, όταν σε είδα.
Σαν αεράκι τυλίχτηκες πάνω μου με μια αγκαλιά.
Σαν τη φωτιά που δε σβήνει το χρόνο.
Του φόβου η λεπίδα…, με κόβει στα δυο μη τελειώσει το όνειρο
και φύγεις μακριά.

Κι εσύ…, μονάχη να ζεις,
σ’ έναν κόσμο που δε σου χαρίζει ζωή
και σε βάζει στην άκρη.
Χρόνια ζητάς, την αγάπη να βρεις
και το μόνο που μένει, αυτό εδώ το δάκρυ.
Φύγε από εκεί, έλα μαζί.
Εδώ μπορούμε να κεντήσουμε τον ήλιο.
Να σε κεράσω τα χρώματα.
Να ζωγραφίσουμε καινούρια λάθη!