Μέσα στην νύχτα. Μέσα στους στίχους.
Μες στα τραγούδια που με παίρνουν αγκαλιά.
Μέσα σε όλες τις χαρές που αγαπάω.
Δεν ανασαίνω. Δεν υπάρχω πουθενά.

Δε βλέπω μάγους. Δε βλέπω λύκους.
Δε βλέπω αστεία να χορεύουν ξωτικά
Βλέπω μονάχα έναν μικρό θεό αλήτη,
που όλο με σπρώχνει σε πιο βαθιά νερά.

Μου `δωσε σκάρτο, έναν καθρέφτη, να κοιτιέμαι.
Μου είπε θα τρέμω στην ασχήμια που θα δω.
Μα θα `χω πλάϊ μου αυτόν για να κρατιέμαι.
Να μου φωνάζει όταν θα τρέχω να κρυφτώ.

Δε με τρομάζουνε οι μέρες που έχουν χιόνια.
Ούτε οι βροχές που στάζουν κόκκινο ουρανό.
Μόνο τα χέρια όταν κρυώνουν απ’ τα χρόνια
και ζητιανεύω από κάπου να πιαστώ.

Μέσα στην νύχτα. Μέσα στους στίχους.
Μες στα τραγούδια που φοβάμαι να σας πω.
Στριφογυρίζω. Ψάχνω για μύθους.
Ρωτάω να μάθω τι έχει μείνει ζωντανό.

Δε βλέπω εκείνους που μου φωνάζουν,
να είμαι στην άκρη τους χαλάω τη σειρά.
Βλέπω μονάχα έναν μικρό θεό αλήτη,
που είναι δίπλα μου και τραγουδά.