Είναι αβάσταχτη η σιωπή
Μα εγώ ακούω της ψυχής μου τη θλιμμένη μελωδία
Μ’ ένα μολύβι στο χαρτί
Σκλαβώνω άχαρα τις σκέψεις μου με βία

Η νύχτα ήρθε με βροχή
Σαν να’ ναι εναντίον μου θαρρείς συνωμοσία
Χτυπούν το τζάμι με οργή
Στάλες που θέλουν να μου πουν πως έχω χάσει την ουσία

Της σιωπής το φιλί και του χρόνου το χάδι
Απόψε με βάλανε σημάδι
Της μοναξιάς η απειλή, των ματιών μου το δάκρυ
Μονοπάτι στου ονείρου την άκρη

Η μέρα έρχεται γοργά
Μα εγώ αποκοιμήθηκα πάνω σε χίλιες λέξεις
Λέξεις που γράφουν πως ξεχνάς
Αν επικίνδυνα με το χρόνο παίξεις

Πες μου πως είναι ψέματα
Ήλιε μου σε παρακαλώ, ήλιε μου σαν θα φέξεις
Εγώ μαζί της έμαθα, ήλιε μου να αγαπώ
Μονάχα εσύ θα με πιστέψεις.