Περπατώντας στα τσιμεντένια σοκάκια
τα όνειρά μου κάπου ψάχνω να βρω.
Κυκλοφορώντας μες σ’ ένα πλήθος αγνώστων
μόνο εκείνα έχω για να πιαστώ.
Και για πυξίδα έχω ένα πείσμα
που όλο φουντώνει όσο περνάει ο καιρός.
Κι η δύναμή μου είν’ η ζωή μου
και αυτή η φωτιά που καίει και σας τραγουδώ.

Κι όλα γύρω μου θυμίζουν ξένο τόπο να με σέρνει
από `δω κι απο `κει.
Το μυαλό μου ζει σε παραμύθια, σε λάθος αιώνα
και σε μια κακή εποχή.

Σβήνεσαι μέσα στο πλήθος,
την ψυχή σου ψάξε τώρα να βρεις.
Κράτα την πριν να την χάσεις
κάνε το τώρα που ίσως να είναι νωρίς.
Χάθηκα κι εγώ πιο κάτω
μα τη σωστή θα βρω τη διαδρομή.
Είμαι ένας ξένος μέσα στους ξένους
μα ανάμεσά μας πώς ουρλιάζει η σιωπή.