Παλιά θεατρικά προγράμματα με ξεχασμένο έργο.
Οι συγγραφεις γνωστοί και άγνωστοι
χαμογελάνε σίγουροι για την αθανασία τους.
Ηθοποιοί που έχουν πεθάνει χαμογελούν κι αυτοί
σαν να μας στέλνουν χαιρετήσματα.
Έτσι θυμήθηκα κι εγώ την Ασπασία Σάνδη.
Μεσόφωνος έμαθα πως ήταν...
Πρωταγωνίστρια στον μεσοπόλεμο...
Στην πρόβα τζενεράλε της οπερέτας Χορχόρ Αγας
εκείνη έγειρε και πέθανε απάνω στη σκηνή.
Κι έτσι άγιασε κι αυτή και κάνει θαύματα.
Κι άλλοι πολλοί ηθοποιοί...Διάσημοι και θαυμαστοί.
Κι όσοι προνόησαν στα τέλη τους
να έχουν κάποιον δίπλα τους να τους κλείσει τα μάτια.
Κι όσοι πέθαναν μοιραίοι και ολομόναχοι σε οίκους ευγηρίας.
Και όμως ένδοξοι- δαφνοστεφείς- καταραμένοι.
Και μερικοί που άνοιξαν μαγαζάκια και ψευτοζήσανε
και άλλοι που άνοιξε η γη και τους κατάπιε.
Όλοι αυτοί άγιασαν χωρίς ασημικά και μουσικές.
Λάμπουν σ’ αυτές τις μαγικές φωτογραφίες...
Λάμπουν ακόμη τα παλιά θεατρικά προγράμματα.
Χείλη και δόντια κα μαλλιά... καπέλα και κοσμήματα...
γένια, μουστάκια και γραβάτες...
Μέχρι τον κάτω κόσμο λάμπουν.