Κλείνω το φως, κλείνω τα μάτια,
είναι η ζωή μικρά κομμάτια.
Μου λένε, πίσω δε γυρνάνε,
πώς να ξεχάσω που θυμάμαι.
Σε θυμάμαι, σε θυμάμαι.

Παίρνω στα χέρια το βιβλίο,
ρίχνω το βλέμμα στο γραφείο.
Θέλω να κάτσω να διαβάσω,
μήπως και έτσι σε ξεχάσω.
Σε ξεχάσω, σε ξεχάσω.

Μα η μορφή σου μου γελάει,
μες στο μυαλό μου τριγυρνάει.
Να μου φωνάζει σ’ αγαπάω,
με παραισθήσεις σου μιλάω.
Ω, ω παραισθήσεις, παραισθήσεις.

Βλέπω τουςφίλους, δεν ρωτάω,
κάνω πως, τάχα, δεν μιλάω.
Μου λένε πίσω μη γυρνάω,
πώς να ξεχάσω, τους ρωτάω.
Τους ρωτάω.