Κροτάλισαν τα όπλα του εχθρού
μες στου καλοκαιριού την πύρη,
η Λευτεριά ξεπρόβαλε
να μελετήσει τη σπορά.

Κόκκινο χώμα στ’ Αυγόρου
σμίχτηκε με της Μάνας το αίμα,
έξι παιδιά καβάλησαν
το φλάμπουρο της Λευτεριάς
κι ανέβηκαν την Μάνα να φιλήσουν…

Τρεις στρατιώτες του Βορρά
μες στην οδυνηρή σιωπή
για τα ορφανά δακρύζουν.

Και πορευτήκαμε μέσα στα έθνη
γυμνοί, σκυφτοί, χωρίς νερό, φαγί, κρασί.
Τα χέρια μας από τις αλυσίδες,
τις αλυσίδες της σκλαβιάς σχιστήκαν.

Τρεις Άγγλοι στρατιώτες
φρουρούν στα καλντερίμια του Αυγόρου
με την σκανδάλη στο χέρι
έτοιμοι για τον Θάνατο,
τα μάτια τους γέμισαν Φως
κι ανέβηκαν την Μάνα να φιλήσουν…

Τα στάχυα του Αυγόρου μεγαλώσαν.
Πήγε καλά και φέτος η σοδειά… για την Λευτεριά.