Οι γυναίκες είναι κάστρα
πας σε σύννεφα και άστρα.
Οι γυναίκες είναι ασκέρια
που αιχμαλώτισαν τ’ αστέρια

Οι γυναίκες ή στρατός
που `χει όπλο του το φως
Οι γυναίκες ή λαός
που οπλίζει ο θεός.

Οι γυναίκες οι φωτιές
μα είναι οι φλόγες τους γλυκές
καίγεσαι όταν τις θες
κι άλλο τόσο όταν δε θες.

Οι γυναίκες είν’ δροσούλα
σ’ ανοιξιάτικη αυγούλα
μια σταγόνα δροσερή
πάνω στης ζωής το η.

Οι γυναίκες είναι χέρια
π’ ακονίζουνε μαχαίρια
τεμαχίζουν τις καρδιές
σε μπουκιές πολύ μικρές.

Οι γυναίκες είν’ ωδές
απ’ της λύρας τις χορδές.
Οι γυναίκες ειν’ το λα
στις χορδές του μπαγλαμά.

Οι γυναίκες ειν’ το μι
που ξελόγιασε το νι,
στης ζωής μας τ’ οργανάκι
βάσανο είναι και φαρμάκι.

Οι γυναίκες είναι αντάρτες
της ψυχής μας στρατηλάτες
οι γυναίκες είν’ αγγέλοι
τάχα ποιος δε τις θέλει.

Κι αν η τύχη μας το θέλει
να πεθάνουμε εν τέλει
μέσα στης ζωής τα τέλια
και στων γυναικών τα σκέλια.