Κάθισα προχτές
και μέτρησα όλες όσες έζησα στο πλάι σου
στιγμές
Κι ήρθαν και κάθισαν μπροστά μου
με τα χέρια ανοιχτά
-μην κλαις-
Και μου χορέψανε βαλσάκια
που ψιθύριζες κάτι κλεμμένες Κυριακές
μισές

Κάθισα που λες
κι όπως τις χάζευα θυμήθηκα που μου’ πες "σ’ αγαπώ"
-σαν χτες-
Κάτι ζωγράφιζες στις λίγες
της ζωής μου τις σελίδες
τις λευκές
Κι εγώ στου κήπου τα πλακάκια
να ξεπλένω της ψυχής μου τις πληγές
-μην κλαις-

Έχω ένα παιδί
που κάθε απόγευμα την πόρτα μου χτυπάει
μέσα μπαίνει
Έχω ένα παιδί
που όλο ρωτάει τι τα έκανα τα χρόνια
κι επιμένει
Έχω ένα παιδί
που μες στα μάτια του γυρεύω
τι να βρω να του απαντήσω, μα
Θα έρθει ένα πρωί
που θα γυρίσω πάλι πίσω
μια φορά να σε ρωτήσω
να μου πεις

Τι γεύση είχε το φιλί;

Κάθισα προχτές
και πότισα όλες της αυλής μου τις γαρδένιες
και μετά
Γλυκός καφές
και μέσα βούτηξα να πνίξω
τις ρουφιάνες μου τις έννοιες
-τι τα θες;
κι άλλη ζωή να μας χαρίζαν
τη μισή θα σπαταλούσαμε σε λέξεις
τυπικές-

Κάθισα που λες
Το πιάνο κι η κορνίζα ξεκουράζονταν στις θέσεις
τις γνωστές
Ξεκατινιάζονται για λίγο στην τηλεόραση
δυο ημίγυμνες ξανθιές
και λέω
"μια αγάπη, δύο φίλοι κι ένα δάκρυ
της ζωής μου ο σεφτές"
-για δες-

Έχω ένα παιδί...