(Η Ύπαρξη…
«νοιώθει» μέσα απ’ τη φαντασία της…
τις άπειρες εκφάνσεις του Ορατού και Αόρατου Κόσμου…

Φωνή… απόκοσμη ακούγεται…

Μες απ’ τα βάθη της υπερ-συμπαντικής Ουσίας της…
με ασύλληπτη ταχύτητα…
απλώνεται σε όλους τους ορατούς και αόρατους κόσμους…)

Πρώτη φορά!...

Η Ύπαρξή μου…

Άχρονη…

Φωνή!...

Με κραδασμούς συμπαντικούς…
της φαντασίας τους κόσμους…
διαπερνάει…

(Η Φωνή…
με ηχητικούς κυματισμούς…
διασχίζει όλους τους κόσμους…

Τα όντα…
μες στα όνειρα…
ακούν τη φοβερή Φωνή να διαπερνά την ύπαρξή τους…)

Όντα!...
Σε κόσμους άπειρους!...
Εμείς!...

Άχρονης Ύπαρξης!...
Φωνή!...

Ακούσαμε φοβερή!...

Με κραδασμούς συμπαντικούς…
της φαντασίας τους κόσμους…
διαπερνάει…

Αν Φαντασίας Κόσμος…
είμαστε εμείς…
ποιος το γνωρίζει;…

(Οι φωνές των όντων των ονείρων…
ταξιδεύουν πέρα απ’ τα όνειρα…

Φθάνουν…
στον χωρίς ανθρώπινα όντα… φανταστικό Πλανήτη…

Η Φωνή της Ύπαρξης…
σαν αστραπή ηχητική…
διαπερνά τους ήχους των φωνών επάνω στον Πλανήτη…)

Κανείς!...

Μόνο η αόρατη…
Υπερ-Συμπαντική Φύση!...

* * *

(Από το έργο του Θεόδωρου Γκλαβέρη,
«Η Φαντασία του Υπερ-Σύμπαντος» - 2013)