Ο κόσμος είναι ζούγκλα φοβερή
ούτε το αααα του Ταρζάν πια δε σε σώνει,
είναι σαν να τρέχεις κάποια κούρσα μαγική
και η βενζίνα μες στη νύχτα σου τελειώνει.

Αχ, βρε Βασίλη ταξιτζή
δεν έχω άλλη συμβουλή.
Πάτα της τρέλας μας το γκαζ'
άδειο του νου το πορτ-μπαγκαζ, δικό μας το αγώι.
Πάντα κι ασκόπως πάμε
παντού να τριγυρνάμε
με νόημα να γλεντάμε κι ας γράφει το ρολόι.

Οι σκέψεις επιβάτισσες κακές
και μόλις πας να βάλεις τη σημαία
ακούς ξωπίσω ξαφνικά μες στις στροφές
τη μοίρα να ουρλιάζει σαν τροχαία.

Αχ, βρε Βασίλη ταξιτζή
δεν έχω άλλη συμβουλή.
Πάτα της τρέλας μας το γκαζ'
άδειο του νου το πορτ-μπαγκαζ, δικό μας το αγώι.
Πάντα κι ασκόπως πάμε
παντού να τριγυρνάμε
με νόημα να γλεντάμε κι ας γράφει το ρολόι.

Μια πιάτσα είναι τούτη η ζωή
κι ας είσαι ένας τεχνίτης στο τιμόνι,
μπαίνει ένας κάποιος και σου δίνει διαταγή
‘στον Άδη σε παρακαλώ’ και σε παγώνει.

Αχ, βρε Βασίλη ταξιτζή
δεν έχω άλλη συμβουλή.
Πάτα της τρέλας μας το γκαζ'
άδειο του νου το πορτ-μπαγκαζ, δικό μας το αγώι.
Πάντα κι ασκόπως πάμε
παντού να τριγυρνάμε
με νόημα να γλεντάμε κι ας γράφει το ρολόι.