Για σένα βγήκε το φεγγάρι με τ’ ασήμι του
για σένα έπαιξε κι ο Φώτης το ταξίμι του.
Σε λένε αγρίμι κάτω απ’ την αγριότητα
θηριωδία ποτισμένη μ’ αθωότητα.
Αχ, Ζαλουμέ, βαθειά πληγή από την αρχαιότητα.

Δεν ξέρω αν πίστευες τα λόγια που δεν έλεγες
μπορεί από μέσα να γελούσες όπως έκλεγες.
Σαράκι κρύβανε τα σπόρια από το ρόδι σου
που είχε θύμα του και θύτη τον Ηρώδη σου.
Αχ, Ζαλουμέ, σε λάθος δρόμους πάτησες το πόδι σου.

Άλυτο αίνιγμα η αλήθεια και το ψέμα σου
σαν παραλήρημα, σαν το βαρύ το στέμμα σου.
Φαρμάκια- φάρμακα τα `'πρέπει’ και τα `'θέλω'’ σου.
προβάρω σάβανο το έβδομο το πέπλο σου.
Αχ, Ζαλουμέ, τα φώτα απ’ το τέλος και το τέλος σου.

Χορός μακάβριος και μάθημα πολύτιμο
ρευστό ρουμπίνι θα `ναι πάντα το αντίτιμο.
Κλείσε τα μάτια, στην καρδιά σου μέσα κοίτα εκεί
τι να σου κάνει ένα κεφάλι επί πίνακι;
Αχ, Ζαλουμέ, ολόκληρος ο κόσμος σου μια φυλακή.