Η βροχή όσο πέφτει στο χώμα
όσο οι λέξεις το σκάνε απ΄το στόμα
όσο η θάλασσα κύμα ξοδεύει
και το βλέμμα άλλο βλέμμα γυρεύει.

Δε φοβάμαι.

Όσο η μέρα τον ήλιο ξυπνάει
και η νύχτα τρελά ξενυχτάει
όσο ο έρωτας θέλει το λάθος
κι όσο κόβεται η ανάσα στο πάθος.

Δε φοβάμαι.

Δε φοβάμαι όσο έχω εσένα
όσο έχω τα μάτια σου εδώ
άλλον να΄χω δε θέλω κανένα
τίποτα άλλο δε θέλω να δω
μόνο εσένα η πόρτα όταν κλείνει
κι είναι νύχτα κι ο μόνος πονά
έχω εσένα και έχω τον κόσμο
και ο φόβος φοβάται ξανά την αγάπη.

Όσο ο νους μ΄ωτοστόπ ταξιδεύει
κι η καρδιά μες στο στήθος χορεύει
όσο ο αέρας φυσάει τα μαλλιά μου
κι ένα χάδι ξυπνάει τη φωτιά μου.

Δε φοβάμαι.

Όσο έχω ένα φίλο στον πόνο
τη χαρά όσο βρίσκω στον δρόμο
όσο μ΄ένα τραγούδι δακρύζω
και στα όμορφα ακόμα σαστίζω.

Δε φοβάμαι.