Πέντε μ’ οκτώ και πάλι ψέματα,
πόσο θα ζω μέσα στα ψέματα,
πέντε μ’ οκτώ, πιες το ποτήρι σου,
έτσι θα ζω για το χατήρι σου.

Πέντε μ’ οκτώ, γιατί παντρεύτηκες,
ούτε γι’ αστείο δε με σκέφτηκες,
πέντε μ’ οκτώ, έλα και βιάζομαι,
ζωή κι αυτή, ζωή κι αυτή να σε μοιράζομαι.

Κι όλη τη νύχτα βασανίζομαι,
μονάχα εσένα συλλογίζομαι,
όλη τη νύχτα σε χρειάζομαι,
μέρα και νύχτα πώς σε νοιάζομαι.

Πέντε μ’ οκτώ και πες το ψέματα,
πως μ’ αγαπάς κι ας είναι ψέματα,
κράτησε λίγο τα προσχήματα
και δε χρειάζονται στοιχήματα.

Πέντε μ’ οκτώ δώσε παράταση
και θα σου κάνω εγώ παράσταση,
πέντε μ’ οκτώ και δε σε πρόφτασα,
κάθησε λίγο, δε σε χόρτασα.

Κι όλη τη νύχτα βασανίζομαι,
μονάχα εσένα συλλογίζομαι,
όλη τη νύχτα σε χρειάζομαι,
μέρα και νύχτα πώς σε νοιάζομαι.