Γέμισ’ ο τόπος γιουσουφάκια
κι έγιν’ ο κόσμος ένας καφενές,
πικρά, σερβίρει για `μάς, φαρμάκια
κι εσύ, αγάπη μου, τ’ ακούς και κλαις.

Άσ’ τους, καρδιά μου, άσ’ τους να πουν,
αυτοί μονάχα εκτιμούν ό,τι γυαλίζει,
άσ’ τους, καρδούλα μου, άσ’ τους να πουν,
όμως ξεχνούν πως είναι ρόδα που γυρίζει,
γέμισ’ ο κόσμος γιουσουφάκια.

Γέμισ’ ο τόπος γιουσουφάκια
κι έγιν’ ο κόσμος ένας αμανές
που τραγουδάει παραμυθάκια
και τα στολίζει με χιλιάδες απειλές.

Άσ’ τους, καρδιά μου, άσ’ τους να πουν,
αυτοί μονάχα εκτιμούν ό,τι γυαλίζει,
άσ’ τους, καρδούλα μου, άσ’ τους να πουν,
όμως ξεχνούν πως είναι ρόδα που γυρίζει,
γέμισ’ ο κόσμος γιουσουφάκια.

Άσ’ τους, καρδιά μου, άσ’ τους να πουν,
αυτοί μονάχα εκτιμούν ό,τι γυαλίζει,
άσ’ τους, καρδούλα μου, άσ’ τους να πουν,
όμως ξεχνούν πως είναι ρόδα που γυρίζει,
άσ’ τους, καρδιά μου, άσ’ τους να πουν,
αυτοί μονάχα εκτιμούν ό,τι γυαλίζει,
άσ’ τους, καρδούλα μου, άσ’ τους να πουν,
όμως ξεχνούν πως είναι ρόδα που γυρίζει,
γέμισ’ ο κόσμος γιουσουφάκια.