Στου Πειραιά τις γειτονιές σ’ είχα γνωρίσει,
θολές κουβέντες, λίγα λόγια και κλεφτά,
πίσω απ’ το βλέμμα σου, τον κόσμο είχα ζήσει,
με μια σου λέξη, η νύχτα γέμισε φωτιά.

Στην ίδια θέση, περιμένω, που με άφησες,
δεν έχω δύναμη να φύγω μακριά σου
κι αν επιμένω, φταίει η ελπίδα που μου χάρισες,
βαρύ το σώμα μου, ζητάει τα φτερά σου.

Στου Πειραιά τις γειτονιές σ’ είχα γνωρίσει,
μέσα στα μάτια σου, κρατούσες μυστικά,
μου τα φανέρωσες, χωρίς να με ρωτήσεις,
φύσηξες άνεμο και μου `δωσες πανιά.

Στην ίδια θέση, περιμένω, που με άφησες,
δεν έχω δύναμη να φύγω μακριά σου
κι αν επιμένω, φταίει η ελπίδα που μου χάρισες,
βαρύ το σώμα μου, ζητάει τα φτερά σου.