Δε μ’ αρέσει ν’ αναλώνομαι με παρέες βαρετές
Άσκοπα να ξημερώνομαι με τα πρόσωπα του χθες
Έτσι χάνεται το σήμερα η καλύτερη στιγμή
Του αέρα λόγια εφήμερα παρασύρουν τη ζωή.

Με των τραγουδιών τα χρώματα σου φωνάζω σ’ αγαπώ
Με των δέντρων τα φυλλώματα στου ανέμου την ηχώ
Με της μουσικής τα δάχτυλα σου χαιδεύω τα μαλλιά
Έχεις χείλη τριαντάφυλλα κόκκινα σαν τη φωτιά.

Δε μ’ αρέσει να ξοδεύομαι σε ξενύχτια που περνούν
Το πρωί να συντροφεύομαι με γιατί που με πονούν
Έχει και αξιοπρέπεια και αλήθεια η μοναξιά
Μα ζητώ τη λεπτομέρεια στη δική σου ζεστασιά.

Με των τραγουδιών τα χρώματα σου φωνάζω σ’ αγαπώ
Με των δέντρων τα φυλλώματα στου ανέμου την ηχώ
Με της μουσική τα δάχτυλα σου χαιδεύω τα μαλλιά
Έχεις χείλη τριαντάφυλλα κόκκινα σαν τη φωτιά.