Έμεινες πια μισή μες στην ψυχή μου
σαν τραγουδάκι που δεν τέλειωσε,
που έκανε να βγει, μα πάλι φοβισμένο
για πάντα μέσα μου το κράτησα και έμεινε

Της άλλης μέρας το πρωί
είπε πως δεν ξέρει τίποτα,
αν λαχανιάζεις κάτω από ξένη ανάσα
ή αν μου στέλνεις πάλι με το φως του σήματα

Κι έμεινε η ζωή που κόλλησε στα ίδια
και μια αγάπη που πάγωσε,
στο μακελειό του χρόνου της συνήθειας,
στο δέντρο της μάνας μου που ράγισε

Της άλλης μέρας το πρωί
είπε πως δεν ξέρει τίποτα,
αν λαχανιάζεις κάτω από ξένη ανάσα
ή αν μου στέλνεις πάλι με το φως του σήματα