Μέσα σε γκρίζα πρωινά, μες σε δωμάτια φτηνά
σε ραγισμένες αγκαλιές εγώ πετάω τη μοναξιά μου.
Σαν ρούχο που `χω βαρεθεί πάνω στο πάτωμα καρφί
χτυπάω εσένα μα εκεί ματώνει πρώτα η καρδιά μου.

Σε ξενοδοχείο άψυχο και κρύο
θα αρχίσει ακόμα μια νύχτα, θα τελειώσει.
Και όταν θα `μαι με άλλον και θα σκέφτομαι εσένα
θα `χω λόγο να θέλω το πρωί να ξημερώσει.
Και θα ζω μες στο ψέμα θα μισώ και εμένα
που σε άγνωστο σώμα έδωσα μια νύχτα ακόμα.
Σε ένα ξενοδοχείο άψυχο μα και κρύο
όσο κρύα έχει γίνει μακριά σου
η δική μου αδιόρθωτη καρδιά.

Μέσα σε όνειρα τρελά στο τίποτα, στο πουθενά
σε βλέμματα ειρωνικά εγώ αδειάζω τη ζωή μου.
Σαν το ποτήρι το ποτό, που θέλω όλο να το πιω
και να τα σπάσω να κοπώ αίμα να τρέξει απ’ την ψυχή μου.

Σε ξενοδοχείο άψυχο και κρύο
θα αρχίσει ακόμα μια νύχτα, θα τελειώσει.
Και όταν θα `μαι με άλλον και θα σκέφτομαι εσένα
θα `χω λόγο να θέλω το πρωί να ξημερώσει.
Και θα ζω μες στο ψέμα θα μισώ και εμένα
που σε άγνωστο σώμα έδωσα μια νύχτα ακόμα.
Σε ένα ξενοδοχείο άψυχο μα και κρύο
όσο κρύα έχει γίνει μακριά σου
η δική μου αδιόρθωτη καρδιά.