Σε γνώρισα Πρωτομαγιά
που με τραγούδια είχαμε πάει
να κόψωμ’ άνθη γιά το Μάη
μαζί με τ’ άλλα παιδιά.

Τ’ αγόρια ρίχναν απαλά
χίλια λουλούδια στην ποδιά σου,
γιατί όλα θέλαν την καρδιά σου,
στα χρόνια αυτά τα τρελλά.

Τόσοι σου `παν σ’ αγαπώ μα εσύ δεν το `πες σε κανένα,
μόνο εγώ δε θα σ’ το πω γιά να μην πάει στα χαμένα.
Καίγομαι μα δεν αφήνω να μου βρούνε τον σφυγμό,
κάνω πως λεπτό δε δίνω κι όλο καταπίνω τον καϋμό,
κάνω πως λεπτό δε δίνω κι όλο καταπίνω τον καϋμό.

Περνούσαν οι Πρωτομαγιές
και σου χαρίζαν κάθε χρόνο
τόση ομορφιά, που κάνεις πόνο
όπου κι αν ρίξεις ματιές.

Μεγάλωσαν και τα παιδιά
και ξενυχτούνε στις καντάδες,
σε βλαστημούν τόσες μανάδες,
για την σκληρή σου καρδιά.

Τόσοι σου `παν σ’ αγαπώ μα εσύ δεν το `πες σε κανένα,
μόνο εγώ δε θα σ’ το πω γιά να μην πάει στα χαμένα.
Καίγομαι μα δεν αφήνω να μου βρούνε τον σφυγμό,
κάνω πως λεπτό δε δίνω κι όλο καταπίνω τον καϋμό,
κάνω πως λεπτό δε δίνω κι όλο καταπίνω τον καϋμό.