Μια ώρα χαρά, χίλια χρόνια σκοτάδι
μ’ έχεις κάνει να ζω ένα ατέλειωτο βράδυ,
κι ούτε καν προσπαθώ να ξεφύγω από σένα,
το θέλω το ψέμα.

Σβήνει η λογική στο φιλί σου επάνω.
θέλει τόσα η καρδιά που τον έλεγχο χάνω.
Δε σ’ αφήνω να πας λέω με μάτια κλαμένα,
σε θέλω για μένα.

Πριν περάσεις την πόρτα, φίλα με,
πριν να σβήσεις τα φώτα, κοίτα με,
τόσα χρόνια κλεμμένα, γίναμε ένα.
Πριν περάσεις την πόρτα, άκου με,
θα `μαι δρόμος για σένα, αγάπα με,
να βιαστείς να γυρίσεις πάλι σε μένα,
γύρνα σε μένα.

Δεν ανήκω σ’ αυτούς που τα λάθη μετράνε
κι ας πονούν οι ζωές που μακριά σου περνάνε.
Με ένα πείσμα τρελό συνεχίζω τη μάχη,
γι’ αυτήν την αγάπη.

Πριν περάσεις την πόρτα, φίλα με,
πριν να σβήσεις τα φώτα, κοίτα με,
τόσα χρόνια κλεμμένα, γίναμε ένα.
Πριν περάσεις την πόρτα, άκου με,
θα `μαι δρόμος για σένα, αγάπα με,
να βιαστείς να γυρίσεις πάλι σε μένα,
γύρνα σε μένα.