Γύρω μου οι άνθρωποι αλλάζουν
κι αυτά που βλέπω με τρομάζουν.
μέσα μου ξυπνάει μια καταιγίδα
της ύπαρξής μου η ασπίδα.

Άνθισαν τα αρχαία εκείνα πάθη
και τα σωστά πια γίναν λάθη.
κίνδυνος μυρίζει στον αέρα
γρήγορα έφυγε η μέρα.

Αν κάνεις ησυχία, θ’ ακούσεις το τραγούδι
και αν τ’ ακολουθήσεις δε θα `χεις γυρισμό.
κάτω απ’ το γαλάζιο τ’ ουρανού σεντόνι
κρύβεται η νύχτα, κρύα κι εχθρική.
πάνω από την πύλη στήνουν το χορό
αυτοί που περιμένουν μια δεύτερη ευκαιρία.

Μια φωτιά θ’ ανάψω στην αυλή μου
και θα υψώσω την κραυγή μου.
έφτασε η εποχή του σκότους
μα ποιος το λέει στους ανθρώπους;

Τίποτα δεν έχω πια να μάθω
του βαρελιού είδα τον πάτο.
άγγιγμα ανέμου στην αυλή μου
μόνος μου θα `μαι στη γιορτή μου.