Ήθελα πάντα να `μενα μικρό κι αγνό παιδί
που απ’ το ψυχρό δωμάτιο του έξω ποτέ δε βγαίνει
και που, σκυφτό, παράξενα βιβλία φυλλομετρεί
κι απέναντί του το κοιτούν παλιάτσοι αραδιασμένοι.

Που `χει μιαν ήρεμη καρδιά και σα μικρού πουλιού δειλή
και που άλλη δεν εγνώρισε γυναίκα απ’ τη μαμά του
που ώρες πολλές σε μια γωνιά μένει και διόλου δε μιλεί
και κάποια κούκλα που αγαπά κρατά σφιχτά σιμά του.

Που τα ψυχρά απογεύματα, τα φθινοπωρινά
το δρόμο έξω κοιτάζοντας απ’ το παράθυρό του
άγνωστα μέρη σκέφτεται, ταξίδια μακρινά
που στα βιβλία του διάβασε ή που είδε στο όνειρό του.

Και μια βραδιά χειμερινή που όλα με χιόνι έχουν στρωθεί
μες στο ψυχρό και θλιβερό δωμάτιο του πεθαίνει
κι ως αρλεκίνος να το πάρει ο χάρος έχει ερθεί
κι απέναντί του τον κοιτούν παλιάτσοι συντριμμένοι.