Πείτε μου πουλιά, στα μέρη που γυρνάτε,
τόση αν ειδατε ποτέ σας εμορφιά.
Πειτε μου πηγές, στο ύδωρ που σκορπάτε,
ποτέ αν ξεδιψάσατε λουλούδι απο φωτιά.

Πές μου κι εσύ, ψηλό μου κυπαρίσσι,
στον ίσκιο σου αν μπόρεσε άστρο να κρυφτεί.
Θάλασσα πες μου, αν πάγωσες μια δύση,
για το χατίρι κάποτε ενός ταξιδευτή.

Τότε κι εγώ, να ομολογήσω πρέπει:
Άγγελο βλέπω, εμπρός μου να περνά.
Μαύρα μαλλιά και σκούρα μάτια έχει.
Γυρεύουν να μου κλέψουνε για πάντα την καρδιά.