Αρκετά, στο σπίτι μου, έμεινα κλεισμένος,
δίπλα στο τηλέφωνο ώρες καρφωμένος,
αρκετά περίμενα να ξαναγυρίσεις,
μα, από σήμερα κι εμπρός, τέρμα οι αναμνήσεις.

Θα βάλω το κουστούμι μου, θα βάλω τη γραβάτα μου,
στο πέτο το λουλούδι μου κι όπου με βγάλει η στράτα μου,
θα βάλω το κουστούμι μου, θα βάλω την κολόνια μου,
αρκετά μ’ εσένανε, χαράμισα τα χρόνια μου,
αρκετά μ’ εσένανε, χαράμισα τα χρόνια μου.

Αρκετά τα κράτησα τα ενθύμιά σου,
τις φωτογραφίες σου και τα γράμματά σου,
θα τα ρίξω στη φωτιά όλα, να τα κάψω
και για σένα, άλλο πια, δε θα ξανακλάψω.

Θα βάλω το κουστούμι μου, θα βάλω τη γραβάτα μου,
στο πέτο το λουλούδι μου κι όπου με βγάλει η στράτα μου,
θα βάλω το κουστούμι μου, θα βάλω την κολόνια μου,
αρκετά μ’ εσένανε, χαράμισα τα χρόνια μου,
αρκετά μ’ εσένανε, χαράμισα τα χρόνια μου.