Ξύπνησα
να `βρω
τη ροδογελούσα
που κορφολογώ

πλάση
κεράσι
ουρανό

ήλιο
τοπάζι
χέρι

έν’ αστέρι

δίνω
και παίρνω
λύτρα

τ’ απόκρυφα
των κύκλων
μιλώντας γιγαντεύεις

διαβάζω στο σκολειό

υπάκουος δένω
γύρους
ζώνη που μιλείς
γλώσσα ερωτική

δικά σου
όλα τ'άνθη
όλα τα φιλιά

η θάλασσα
το πλάθει
το κύμα
το κορμί

μέτρο
υγεία
πλην τάξη

μα ποιος
θα κόψει
τ’ άνθη;

λίγωμα το κορμί
και το φτερό
σαλεύει

το δυναμάρι που το δέρνουν
τα νερά

χτυπά η καρδιά
κι απλώνονται τα χέρια

ένας και δυο
βιβλίο και τυλιγάδι

βαριά σταμνιά
και οι σάρκες τους
μετάξι

χλωρά νερά
γυρεύουν
ταξίδια
τρεχαντήρια

άτι
που αγριεύει
η ακροθαλασσιά

η οργή
βαρύ το πόδι
το χέρι όλο φως;


η σάρκα
η γλώσσα
η κούραση

μου ξύπνησε
το τέρας

ένας αγέρας πλάθεται
η έγνοια
μια πεταλούδα
και το ποτήρι
το κρασί
και ο κομμένος
κρίνος

ανθός
στον ίσκιο καίγεται
στη φλόγα
παίρνει σχήμα

ποιο σαράκι
τρώει το νου
τ’ ουρανού;

το βιολί
μιλεί και βλέπει
και καλά κρατεί

γλυτώνει
όποιος απόκριση να δώσει
δεν μπορεί

το σίδερο
παράτα
αφύσικο
λουλούδι

αλλού είναι
το κλειδί

λάμια
γοργόνα
η φλόγα

το πρόσωπο
το σώμα
τ’ όνομα δεν αρκεί

θα διώξω
τα όξω

το ουράνιο
τόξο

δεν ξέρω τίποτε

το αίμα σου
το χτήμα σου
στα θράκια του κακού
η Φοινικιά σου
για άλλο δε φελάν;

δεν ξέρω τίποτε

θα διώξω
τα όξω

το ουράνιο
τόξο.