Πρώτη μου σκέψη όταν ξυπνήσω, η μορφή σου,
πρώτη μου κίνηση, καφές βαρύ γλυκός
μα δίχως το ζεστό, το πρωινό φιλί σου,
μοιάζει αγάπη μου παράξενα πικρός.

Ολα τα ζούσα μέσα απ’ τα δικά σου μάτια,
έφυγες κι έγινε ο κόσμος μου κομμάτια
κι όλα τα όνειρα που είχα δεδομένα,
σαν αποτσίγαρα στο πάτωμα ριγμένα.

Πάντα το ήξερα, καρδιά μου, αν σε χάσω,
μισή ζωή χωρίς εσένα θα περάσω.
Τα πήρες όλα, μα δεν πίστευα ποτέ μου
πως θα μου κλέψεις και τη γεύση απ’ τον καφέ μου.

Στο ραγισμένο το φλιτζάνι που λατρεύω
έφτιαχνες πάντα τον καφέ μας το διπλό,
την τελευταία τη γουλιά σου εγώ να κλέβω,
να `χω όλη μέρα τ’ άρωμά σου στο μυαλό.