Οι αγρυπνίες με σκάβουν
να κατοικώ σε σπήλαια
με το προγονικό σημάδι στο γόνατο
δάγκωμα ικεσίας ή μάχης κατάλοιπο
Εκεί οι έφηβοι μαθητές του Κενταύρου
εκεί ο Δίας να πελεκά κεραυνό
ασπρίζοντας με πετροκατσικίσιο τις φλέβες του.

Το χώμα ξέρει μελετώντας το σώμα
και περιμένοντας
Στα πέτρινα σπλάχνα το μέτρο του ποιητή
και τ’ ανθρώπου.

Πέτρινη της προγονικής Σαπφώς κεφαλή
Πέτρινος ύπνος του Νικοκλή της κόρης της αξιόθεης
ύπνος πεδινός Διονυσίου Θρακός ανηφορίζει
κι υδρόβιος καραβιού της Κερύνειας φλοισβίζει.

Πέτρινος ύπνος, άηχος θρήνος
η Συγκλητική η Μαρία
με μηνύματα θρύμματα κύματα
βρέχει τη γωνιά του μυστικού
Συγκαλεί, δε συγκαλεί
ανακαλεί ή ανακαλιέται
δεν το ερμήνεψα ακόμα.

Φυσά και κρύβομαι μέσα μου
Αράζω στης Αφρικής το καμίνι
να βάζω επιθέματα
σε πυρετού κατακόρυφη άνοδο
υμνώντας και υπερυψώντας
τους χαμένους στους αιώνες συντρόφους μου.

Έχουν και τα όνειρα εξήγηση
εις την γλυκείαν χώραν Κύπρον
την Πικρά ανεξήγητη.