Τα όνειρα ξέχνα, εγώ είμ’ η αλήθεια,
εγώ που όσο ζω σε λατρεύω,
τα όνειρα άσ’ τα, σού γίναν’ συνήθεια,
στα όνειρα εγώ δεν πιστεύω.

Τα όνειρα ξέχνα και έλα μαζί μου,
η αλήθεια σαν όνειρο μοιάζει,
τα όνειρα άσ’ τα και γίνε ψυχή μου,
η αγάπη ποτέ δεν κουράζει.

Τώρα λοιπόν, τώρα λοιπόν,
τώρα λοιπόν ζήσε, τώρα,
τώρα λοιπόν, τώρα λοιπόν,
είν’ η καλύτερη ώρα,
τι περιμένεις και δεν μ’ αγκαλιάζεις τώρα.

Τα όνειρα φτάνουν, το χτες έχει φύγει
και τ’ αύριο δεν περιμένει,
αν δεν μ’ αγαπήσεις, να γίνεις δική μου,
για πες μου, τι άλλο μάς μένει.

Τα όνειρα ξέχνα, εγώ είμ’ η αλήθεια,
εγώ που όσο ζω σε λατρεύω,
τα όνειρα άσ’ τα, σού γίναν’ συνήθεια,
στα όνειρα εγώ δεν πιστεύω.

Τώρα λοιπόν, τώρα λοιπόν,
τώρα λοιπόν ζήσε, τώρα,
τώρα λοιπόν, τώρα λοιπόν,
είν’ η καλύτερη ώρα,
τι περιμένεις και δεν μ’ αγκαλιάζεις τώρα.