Τ’ αξιοθέατα κλειστά για τους τουρίστες,
η δίκη μου θα γίνει κεκλεισμένων των θυρών.
Ψοφάν με τα γαρύφαλλα στα μάτια τους στις πίστες,
έχοντας πιει με μια γουλιά στα βιαστικά
το γλυκόπικρο της νιότης μου χυμό.

Θέλω φύλακα να τραγουδάς το τραγουδάκι που έλεγα μικρός πριν κοιμηθώ.

Αλλάξανε οι νότες,
σκληρύνανε οι στίχοι,
δεν είναι πια τ’ ωραίο που θυμόμουν παραμύθι.
Θα μείνω μια για πάντα με τα μάτια ανοιχτά.

Ήρθαν λοιπόν οι συγγενείς για τουρισμό,
έφεραν μέλι έφεραν δώρα απ’ το χωρίο.
Πήραν τα εισιτήρια, κάθισαν πλάι στη σκηνή
και το `πε ο φύλακας γελώντας:
Είχαν πιει.

Η παράσταση θα γίνει τηρώντας με ακρίβεια τις προσκλήσεις!
Δε θα μπαίνει το μπουλούκι σα βροχή απ’ τη σκεπή.
Όχι φίλε μου, όχι δε φταίνε αυτοί.
Αν δε φταίνε αυτοί ποιος φταίει τότε κύριε διοικητή;

Θέλω εδώ μπροστά μου να τους βάλεις να σταθούνε προσοχή.

Όπως θα έβαζες να σταθεί ο βιαστής, ο δολοφόνος.
Έτσι διοικητή για μια στιγμή
θα έλαμπε ο υπερούσιος σας
γαμημένος Νόμος.