Έμαθες τα ρήματα σωστά,
"σ’ αγαπώ", ωμέγα και περισπωμένη
κι έμειναν τα στήθη σου κλειστά
κι η αγάπη λέξη, άδεια λέξη.

Αχ, και να `κλαιγες στην αγκαλιά μου
μια φορά μονάχα κι ας χαθώ,
μάτια που δε δάκρυσαν, καρδιά μου,
δεν μπορούνε να προσευχηθούνε στον Θεό.

Άκου το αηδόνι την αυγή,
τραγουδά και κλαίει και γυρεύει ταίρι,
κρίμα που δε σ’ έμαθε η ζωή,
όσα ένα αηδόνι, που απ’ αγάπη ξέρει.

Αχ, και να `κλαιγες στην αγκαλιά μου
μια φορά μονάχα κι ας χαθώ,
μάτια που δε δάκρυσαν, καρδιά μου,
δεν μπορούνε να προσευχηθούνε στον Θεό.

Ξέρω, αγαπάς τη μουσική,
με Σοπέν τις νύχτες δίπλα σου κοιμάσαι,
να `ταν να `κλαιγες μια Κυριακή
με μια φάλτσα νότα και να με θυμάσαι.

Αχ, και να `κλαιγες στην αγκαλιά μου
μια φορά μονάχα κι ας χαθώ,
μάτια που δε δάκρυσαν, καρδιά μου,
δεν μπορούνε να προσευχηθούνε στον Θεό.