Είδα σκοτάδι τι θα πει σ’ ένα ισόγειο κελί φυλακισμένη.
Είδα να χάνεται το φως κι ολόκληρός μου ο εαυτός να καταρρέει
Ήθελα πάντα από παιδί αυτή την ψεύτικη ζωή να την αλλάξω,
σ’ ένα ισόγειο κρυφά έψαχνα μέσα μου φτερά για να πετάξω.

Έλα πάρε με εσύ, στο φως για μια στιγμή τα χέρια μου ν’ απλώσω.
Απ’ τη γη στον ουρανό, ταξίδι στο Θεό να πάμε κι άλλο τόσο.
Έλα πάρε με γιατί τα χρόνια μου στη γη τα έζησα λαθραία
σ’ ένα ισόγειο σκοτεινό, εγώ με το κενό και άσχετους παρέα.

Βάλανε πάλι τις φωνές από δυο πόρτες διπλανές, ήρθαν στα χέρια.
Κι ύστερα πάλι η σιωπή έγιν’ εχθρός και απειλή, βγάζει μαχαίρια.

Έλα πάρε με εσύ, στο φως για μια στιγμή τα χέρια μου ν’ απλώσω.
Απ’ τη γη στον ουρανό, ταξίδι στο Θεό να πάμε κι άλλο τόσο.
Έλα πάρε με γιατί τα χρόνια μου στη γη τα έζησα λαθραία
σ’ ένα ισόγειο σκοτεινό, εγώ με το κενό και άσχετους παρέα.