Όλα άδεια, όλα κρύα της σιωπής μου τα ηχεία,
σε φωνάζουν να γυρίσεις
μόνο αν μ’ ακουμπήσεις θα ζω.
Πόσα βράδια με σημάδια μετρημένα ένα ένα
τι να με κάνω εμένα χωρίς εσένα.

Μακάρι να ήμασταν πάλι ζευγάρι,
να ήμασταν πάλι όπως πρώτα,
ν’ ανοίξω τη πόρτα και στη αγκαλιά μου να μπεις.
Μακάρι να ήμασταν πάλι ζευγάρι,
μια αγάπη φτιαγμένη απ’ ατσάλι,
που δε θα τη σπάσει κανείς

Όλα άδεια, όλα λάθος, μόνο τρέλα, μόνο πάθος
ότι έχω και δεν έχω,
σου ανοίγει ένα δρόμο εδώ.
Αναμνήσεις κυνηγάω και όσο λείπεις σε ρωτάω
τι να με κάνω εμένα χωρίς εσένα.

Μακάρι να ήμασταν πάλι ζευγάρι,
να ήμασταν πάλι όπως πρώτα
ν’ ανοίξω τη πόρτα και στη αγκαλιά μου να μπεις.
Μακάρι να ήμασταν πάλι ζευγάρι,
μια αγάπη φτιαγμένη απ’ ατσάλι,
που δε θα τη σπάσει κανείς.

Μακάρι να ήμασταν πάλι ζευγάρι,
μια αγάπη φτιαγμένη απ’ ατσάλι,
που δε θα τη σπάσει κανείς.

Όλα άδεια, όλα κρύα της σιωπής μου τα ηχεία,
σε φωνάζουν να γυρίσεις
μόνο αν μ’ ακουμπήσεις θα ζω.