Τι να το κάνω που έχω απόψε τη γιορτή μου
στην πιο απόμερη ακτή μου μ’ ευχές δικές σου ανταμώνω.
Τι να το κάνω που τόσος κόσμος μ’ αγαπάει
αφού το δέρμα μου διψάει για το δικό σου χάδι μόνο.

Τι να το κάνω που γιορτάζω αφού λείπεις
από το ρεύμα παρασύρομαι της λύπης
για ξένα χείλη που φιλάς και δεν ανήκεις
με περιφρόνησες, με περιφρόνησες.
Τι να το κάνω το φεγγάρι πες ψυχή μου
αν δε μοιράζεσαι τις ώρες σου μαζί μου
αφού ποτέ σου μα κι απόψε στη γιορτή μου
δε τηλεφώνησες, δε τηλεφώνησες.

Τι να το κάνω αυτό το δώρο της σελήνης
αφού δεν ήρθες για να μείνεις για να την βλέπουμε παρέα.
Τι να το κάνω που βρίσκω χέρια να κρατιέμαι
εκεί που λέω πως ξεχνιέμαι με κυνηγάς βροχή ραγδαία.

Τι να το κάνω που γιορτάζω αφού λείπεις
από το ρεύμα παρασύρομαι της λύπης
για ξένα χείλη που φιλάς και δεν ανήκεις
με περιφρόνησες με περιφρόνησες.
Τι να το κάνω το φεγγάρι πες ψυχή μου
αν δε μοιράζεσαι τις ώρες σου μαζί μου
αφού ποτέ σου μα κι απόψε στη γιορτή μου
δε τηλεφώνησες, δε τηλεφώνησες.