Τὰ µαλλιά της εἶναι σὰν χαρτόνι
καὶ σὰν ψάρι
τὰ δυο της µάτια εἶναι
σὰν ἕνα περιστέρι
τὸ στόµα της
εἶναι σὰν τὸν ἐµφύλιο πόλεµο
(στὴν Ἱσπανία)
ὁ λαιµός της εἶναι ἕνα κόκκινο
ἄλογο
τὰ χέρια της
εἶναι
σὰν τὴ φωνή
τοῦ πυκνοῦ
δάσους
τὰ δυο της στήθη εἶναι
σὰν τὴ ζωγραφική µου
ἡ κοιλιά της εἶναι
ἡ ἱστορία
τοῦ Βέλθανδρου καὶ τῆς Χρυσάντζας
ἡ ἱστορία
τοῦ Τωβία
ἡ ἱστορία
τοῦ
γαϊδάρου
τοῦ λύκου καὶ τῆς ἀλωποῦς
τὸ φῦλο της
εἶναι
ὀξέα σφυρίγµατα
µέσα στὴ γαλήνη
τοῦ µἐσηµεριοῦ
οἱ µηροί της εἶναι
οἱ τελευταῖες
ἀναλαµπές
τῆς σεµνῆς χαρᾶς
τῶν ὁδοστρωτήρων
τὰ δυο της λατρευτά
µικρά
πόδια
εἶναι τὸ πράσινο
τηλέφω-
νο µὲ τὰ κόκκινα
µάτια.