Ένα σαθρό πλεούμενο και σκυλοπνίχτης φίνος
σε τούτο το ξερόνησο με ξέρασε προχτές σαν άγος κι αμαρτία
και μου `καμεν υποδοχή των φίλων μου το σμήνος
και χειραψίες μου’ βγαλαν τα χέρια τιναχτές μα και φιλιά πήρα δυο-τρία.

Και ξαναρχίζω πάνοπλος τον άγριο μου τον πόλεμο
ενάντια στους διαβαστές αυτής της πατσαβούρας το στίχο κουρελιάζοντας ασύστολα.
Σβραχνός σα να `χα χρόνιο πονόλαιμο
ποιήματα απαγγέρνω της Σαβούρας
και καλαμπούρια σκουν σαν παλιοπίστολα.

Καλώς εκόπιασα, λοιπό.
Ελάτε όλοι να ρουφήστε
του πνέματου μου τον οπό
κι ορπίζω να μετανοήστε
και τούτο το χαρούμενο
της έλεψής μου γεγονό
να σας εβγεί πολύ ξινό
και ν’ αναθεματίστε το "σαθρό πλεούμενο".