Μοχτά σκληρά, επώδυνα, θανασιμα
κι ιδροκοπά το θήλυ με τη γέννα
-με μπλούζες άσπρες παραστέκει η Επιστήμη-
Ποια τάχα τ’ αμαρτηματα κολάσιμα
έκανε προ μηνών εννέα –οίμοι!
Και τώρα τα πληρώνει μαζεμένα;
Και ο ανήρ υπό το κράτος άφατου
δέους και ανησυχίας συνεχόμενος
σκέπτεται πως υπήρξε μάλλον γκάφα του
που διεκήρυξε παντού διά του φύλλου του
πως θα `ναι ο "οπίσω του ερχόμενος"
μία πιστή αντιγραφή του φίλου του.
Η πίστη που κινεί βουνά και όρη
δεν είναι επαρκής να φτιάξει αγόρι!
Ώδινεν όρος "Τρίβολε"και εγεννήθη μυς
ώδινε κι η Λουλού και βγήκε "μις".

Και τώρα σένα, νεαρά Τριβολοπούλα,
ποια τάχα ευχή αρμόζει να σου δώσω;
Να σ’ ευχηθώ πεντάμορφη να γένεις
ή του παραμυθιού βασιλοπούλα
ή με λεφτά πολλά να σε φορτώσω
ή της παλιάς να μοιάσεις της Ελένης
με Τρωικούς πολέμους κι Ιλιάδες;
Ή να σου τάξω στέμματα και κράτη
-σ’ αρέσει λόγου χάρη της Αγγλίας;-
Ή λούσα και μπριγιάν που δεν ξανάδες
και αυτοκίνητα υπερπολυτελείας;...
Απ’ όλα τούτα διάλεξε και πάρτα
ή μαζεμένα θες ή λίγα λίγα.
Γέλα τους άντρες που `ν’ οι άθλιοι όντα σκάρτα
και της ζωής τις απολαύσεις τρύγα.