Σε περιμένω στον παλιό σταθμό του τρένου
και αναπνέω κάτι ακόμα από το χθες που περισσεύει.
Σε ξεχασμένο δρόμο είμαι σχοινοβάτης
λαθρεπιβάτης στην διαδρομή.
Είναι στιγμές που νιώθω πως εσένα βλέπω στον σταθμό,
πόσες φορές εγώ εδώ θα επιστρέφω.

Στο ταξίδι που δεν έγινε ποτέ εγώ ελπίζω ακόμα
την σκιά σου αφήνεις πίσω
και έχει γίνει πια δικό μου σώμα.
Ότι εγώ αγαπώ είναι όλα εδώ
μα όλα μοιάζουμε ψέμα
τόσα ξένα δε μοιάζουν πια σε εσένα.

Πες μου πως να σωθώ δίχως να αγνοώ
ότι εγώ είμαι σταθμός ξεχασμένος.
Πες μου πως να σωθώ μες την ζάλη γυρνώ
στο δικό μας σταθμό περιμένω,
εσένα θα περιμένω.
Για σένα θα `μαι πάντα σταθμός ξεχασμένος
τα βράδια να ζωντανεύεις για λίγο εδώ.

Περιπλανιέμαι με ένα ψέμα για αλήθεια
δεν περιμένω να μου κλείσουν πληγές κι αυτή την νύχτα.
Σε ξεχασμένο δρόμο είμαι σχοινοβάτης
λαθρεπιβάτης στην διαδρομή.
Πόσες φορές παλιά τραγούδια σε θυμίζουν στον σταθμό
πόσες φορές που ξαφνικά τα φώτα σβήνουν.

Στο ταξίδι που δεν έγινε ποτέ εγώ ελπίζω ακόμα
την σκιά σου αφήνεις πίσω
και έχει γίνει πια δικό μου σώμα.
Ότι εγώ αγαπώ είναι όλα εδώ
μα όλα μοιάζουμε ψέμα
τόσα ξένα δε μοιάζουν πια σε εσένα.

Πες μου πως να σωθώ δίχως να αγνοώ
ότι εγώ είμαι σταθμός ξεχασμένος.
Πες μου πως να σωθώ μες την ζάλη γυρνώ
στο δικό μας σταθμό περιμένω,
εσένα θα περιμένω.
Για σένα θα `μαι πάντα σταθμός ξεχασμένος
τα βράδια να ζωντανεύεις για λίγο εδώ.