Νύχτα στη νύχτα και πάλι χάνω το δρόμο
δεν έχει μάτια απόψε η δική μου ψυχή.
Κι απ’ ότι θυμίζει εσένα καίγομαι και τελειώνω
αχ, και να ερχόσουν για μία στιγμή.

Σώμα μου, άδειο μου σώμα κι ανάσα κομμένη
ξέρω πως είναι να ζεις στο ποτέ, στο γιατί
κι αφού πρέπει μου λες εμείς να μείνουμε ξένοι
πως να χωρέσω σε δυο λεπτά μια ζωή.

Για μία στιγμή, για ένα λεπτό
να ήσουν καρδιά μου απόψε εδώ,
να ήσουν δικιά μου για μία στιγμή
στα μάτια μου κοίτα δεν έχω ζωή.

Μη ψάξεις το χθες, αιτίες, αφορμές
στα χέρια σου κράτησες γη κι ουρανό
δεν έχω καιρό, καθόλου αντοχές
σ’ αγάπησα τόσο για δύο ζωές.

Τρέμω που δεν είσαι εδώ, τρέμω, τόσο μου λείπεις
δεν έχει όρια απόψε η δική σου φυγή.
Κι αν πέρασε τόσος καιρός νιώθω πως μου ανήκεις
αχ και να ερχόσουν για μία στιγμή.

Για μία στιγμή, για ένα λεπτό
να ήσουν καρδιά μου απόψε εδώ,
να ήσουν δικιά μου για μία στιγμή
στα μάτια μου κοίτα δεν έχω ζωή.

Μη ψάξεις το χθες, αιτίες, αφορμές
στα χέρια σου κράτησες γη κι ουρανό
δεν έχω καιρό, καθόλου αντοχές
σ’ αγάπησα τόσο για δύο ζωές.