Μου χτύπησε την πόρτα το πρωί ο ταχυδρόμος
και μου `φερε ένα αντίο σε χαρτί.
Πάγωσε το σώμα κι η καρδιά πήγε να σπάσει,
κουράγιο φίλε μου `πε, θα περάσει.

Έκλεισα την πόρτα,
χίλια έγινα κομμάτια,
μ’ έχεις αρρωστήσει,
πως με έχεις έτσι καταντήσει.

Τα `σπασα, πόνεσα, κομμάτια έγινα,
μα να σε βγάλω απ’ το μυαλό μου δεν κατάφερα.
Έκλεψα, πάλεψα, λιώμα έγινα, πέρασα δύσκολα
αλλά χωρίς εσένα τελικά, ειν’ όλα αδιάφορα.

Τα πράγματα σου όλα είναι εδώ και με κοιτάνε,
τι να τους πω δεν ξέρω, με ρωτάνε.
Αν έφυγες για πάντα η αν μια μέρα θα γυρίσεις,
έτσι απλά για να με βασανίσεις.

Πονάνε οι αναμνήσεις
στου μυαλού μου τα συρτάρια,
μου λείπουνε τα χάδια,
άδεια τώρα τα δικά μου βράδια.

Τα `σπασα, πόνεσα, κομμάτια έγινα,
μα να σε βγάλω απ’ το μυαλό μου δεν κατάφερα.
Έκλεψα, πάλεψα, λιώμα έγινα, πέρασα δύσκολα
αλλά χωρίς εσένα τελικά, ειν’ όλα αδιάφορα.