Σε ανατροπή της καθεστηκυίας τάξεως να καλούμε
φαντάζει φοβερό.
Πλην όμως η καθεστηκυία δεν είναι τάξη.

Να καταφεύγουμε στη βία πάλι
φαντάζει κακό.
Πλην όμως ό,τι σταθερά ασκείται βία είναι,
δεν είναι κάτι το ξεχωριστό και το ιδιαίτερο.

Ο κομμουνισμός δεν είναι το άκρον των άκρων
που μόνο κάτι λίγο απ’ αυτόν μπορεί να εφαρμοστεί,
αλλά
πριν ολόκληρος εφαρμοστεί ολότελα,
δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση να γίνει ανεκτός
από όποιον είναι αναίσθητος.

Ο κομμουνισμός είναι όντως το ελάχιστο αίτημα,
είναι αυτό που βρίσκεται απ’ όλα πιο κοντά μας,
είναι η μέση λογική οδός.
Όποιος του πάει κόντρα, όχι, δε σκέφτεται αλλιώτικα ‒
όποιος του πάει κόντρα δε σκέφτεται καθόλου
ή σκέφτεται απλώς και μόνο το τομάρι του.
Είναι εχθρός του ανθρωπίνου γένους, είναι
φριχτός
κακός
αναίσθητος
και πρωτίστως είναι
οπαδός των άκρων, που,
αν εφαρμοζόταν έστω και κάτι λίγο απ’ αυτά,
η ανθρωπότητα μες στον γκρεμό θε να χανόταν.