Ο ήλιος βλέπει καθημερινά
το δρόμο με τον τυφλοπόντικα.

Μαζί χωμένους στα στενά τους δρόμους
του σκληρού ασπάλακα και του τερμίτη.

Ο ήλιος βλέπει όλους τους δρόμους
που τρέχει ανυπόμονη η καταστροφή
κ’ εκεί π’ ακούγεται οργισμένη η έκρηξη
όλοι ή κανένας όλοι ή κανένας όλοι.

Ο ήλιος βλέπει από πολύ κοντά πολύ
τεράστιες πολιτείες κι άγρια δάση
τα παραμορφωμένα πρόσωπα της αγωνίας τους
ένοχο τον αέρα που φυσάει σε πόλεμο
και διεφθαρμένα τα μεγάλα όνειρα.

Ο ήλιος βλέπει με κάτι άγρια μάτια πάλι
τα μάτια εκείνων που ακόμη δε χορταίνουν,
που δε χορτάσαν την ελπίδα την ειρήνη...

Βλέπει ο ήλιος πριν βουτηχτεί στη δύση του
τα μαύρα φτερωτά ποντίκια των συνοικιών
όλα σ’ ετοιμασία όλα σ’ ετοιμασία όλα...

Αμέτρητες οργές μες στην ψυχή θα βλέπει
ο ήλιος που κι αυτή τη νύχτα ακόμη βλέπει!